Hebt ge de nieuwen al gezien? De nieuwe regisseur?
‘t Is Gino Debeyne : man, echt-genoot, papa, leraar Toneel en Repertoirestudie in STAP Roeselare, leraar Nederlands in Prizma Campus College, wijn en gin tonicdrinker, half Vlaming half Portugees, saudade, lief-hebber van literatuur en toneel.
Gino: mijn ouders hebben me zo genoemd: ze twijfelden tussen Marino en Gino. Al een geluk!
Van taktische tovenaar tot dromerige dichter, van ziekelijk zoontje tot fuckend festenbeest, van travestiete troela tot ratelende regisseur, van borderline boontje tot karaktervaste koele koning. Sinds oktober 1981 speelde ik ongeveer 40 rollen.
Regelmatig ook eens aan het regisseren. Enkele recente stukken: ‘Tartuffe’ (Molière, Vereenigde Vrienden, Roeselare, 2013), ‘Fimosis’ (Jan Sobrie en Peter Monsaert, Theater Platteau, Izegem, 2014), ‘De broers Geboers’ (Arne Sierens, Kunst en Vreugd, Hooglede, 2015), ‘Pier’ (Jan Sobrie, Zwevegems Teater, 2016), ‘Dood van een handelsreiziger’ (Arthur Miller, Kohané Lendelede, 2016), ‘Tirza’ (Arnon Grunberg, Zwevegems Teater, 2017) en ‘De kersentuin’ (Anton Tsjechov, Vereenigde Vrienden Roeselare, 2017).
Toneel is méér dan mijn werk. Méér dan een passie. Het houdt het kind én de mens in me wakker. Het laat mijn verbeelding levendig. Het is mijn duistere kant. Mijn “Dexter”. “Theatre. Sometimes it sets my teeth on edge, other times it helps me control the chaos.”
Mijn papa die zelf speler en regisseur was nam me mee op de scène en achter de schermen, waar ik alle mogelijke geneugten van het theater ontdekte. Mijn mama was onze grootste supporter. Mijn vrouw, dochter en zoon mijn beste barometers.
Januarikind: koppig, taai en onhandig, maar immer vrolijk, warmvoelend en gul. Altijd vechtend tussen hoofd en hart. Dolend en tsjolend. Een pekker, dat ook.
Overweldigd en geïnspireerd door alchemisten die begerig onder mijn dons sluipen en mij aanspreken. Het geil dat van hun lippen lekt bewaar ik in een bokaal voor overdag. David Lynch, Wim Helsen, Bryan Ferry, Arnon Grunberg, Jeroen Brouwers, Herman Van Veen, Sibelius, Thierry Robin, Paolo Giordano, Olympique Dramatique, Dexter Morgan, Patrick Süskind, Dirk Tanghe, Leo Pleysier, Ivo Van Hove, the Smiths, the Triffids… om er maar een paar te noemen. Caiperinha voor de ziel.
Ik regisseer graag. Allemaal beelden die op u af komen met en zonder klank. Ik verzin mijn eigen verhalen daarbij. Ik kijk ook graag naar mensen. Ik hou heel veel van mensen. Ik hou van heel veel mensen. Als ge lang genoeg naar iemand kijkt, ontdekt ge altijd iets schoons. En dat leg ik vast. Hier. Vanboven.
‘Theater is de crème fraîche op de maatschappij: echt nodig is het niet, maar wel lekker.’ (Jan Sobrie)
