regie: Piet Lesage
auteur: Tennessee Williams, Harold Pinter, Myriam Bastiaens & Carl Eyckmans, Carl Slotboom, Marc Minnerose en Dimitri Leue
Een collage van zes eenakters
Toen het idee rijpte om iets te doen rond 150 jaar spoorlijn Kortrijk-Poperinge, ging het leescomité van de Corneelkring zowel op zoek naar theatertekstens als naar mogelijkheden voor een unieke vormgeving. Na een zwerftocht op zoek naar een geschikte locatie kwamen we bij deze voormalig NMBS-goederenloods terecht. Het spoor loopt er juist naast. Tijdens de voorstelling zul je de treinen op minder dan 5 meter van je horen voorbijrijden. Ondertussen werden enkele tientallen eenakters gelezen, gewikt en gewogen Uiteindelijk werden er zes weerhouden, die zowel qua thematiek als stijl voldoende variatie bieden voor een boeiende toneelavond. Op de een of andere manier hebben ze alle zes iets te maken met het spoor, de trein, het station.
Verbeurd verklaard
Twee jongeren spelen op een verlaten spoorweg. Het meisje heeft niemand meer op de wereld. Ze fantaseert dat ze alle vrienden en minnaars van haar oudere – overleden – zusje heeft overgenomen. Dat ze haar mooie dingen geven en met haar uit dansen gaan. En ze vermoedt dat ze net als haar zus zal sterven aan longontsteking. Tot zolang oefent ze zich in het lopen op één spoorwegrail. De jongen gelooft het maar half, maar blijft luisteren, omdat ze over een wereld praat die hij niet kent. Blijkbaar is hij op haar gezelschap gesteld. Er groeit even een verstandhouding. Dan fladdert ze weer weg.
Vitoria Station
In zijn onnavolgbare stijl voert Harold Pinter hier twee personages op: een chauffeur bij een groot taxibedrijf en een telefonist van datzelfde bedrijf. De telefonist wil de chauffeur naar Victoria Station sturen om er een klant op te halen. Maar het gesprek krijgt een heel andere – bijmomenten haast surrealistische – wending. Waarbij de subtekst tussen de regels belangrijker wordt dan wat ze mekaar concreet vertellen of toesnauwen
Reizigsters
Een vrij kort, maar beklijvende dialoog tussen twee dames op een trein. Blijkt dat de ene de andere al een tijdje volgt. Waarom? en waarom stappen ze af aan hetzelfde station? Wat hebben ze gemeen, wat drijft hen? De confrontatie is scherp en verrassend. Blijkt dat ze beiden een zoontje hebben. En dat hun gesprek zich hierop toespitst. Een eenakter met een vreemde spanningsboog en vol mysterie.
De trein, herinneringen aan een oorlog
In een stilstaande trein zitten anno 2004 een oudere heer en zijn echtgenote. Door het stilstaan van de trein gaan zijn gedachten terug naar het jaar 1943, toen hij, eveneens met zijn vrouw, ook in een stilstaande trein zat. Het stuk is opgebouwd met flash backs. De mijmeringen van beiden over het verleden, de oorlog, hun relatie en de angsten die ze hebben doorstaan, in combinatie met de gebeurtenissen van zoveel jaar geleden, leveren een brok boeiend theater op.
De trein naar Hades
Deze eenakter speelt zich af in een baanwachtershuisje in het hiernamaals. De baanwachter – een paar honderd jaar oud – moet er de signalen bedienen om de voorbijrazende treinen naar de onderwereld veilig door te laten. Als plots een eigenaardig trio zijn seinhuisje binnenvalt, gaan de poppen aan het dansen. Blijkt dat ze uit de trein nar Hades gesprongen zijn, omdat ze niet naar de hel willen. Waar zullen ze eindigen? Zullen ze eindigen? Een vreemd stuk met surrealistische allures.
Hij wil zij-waarts
De kortste eenakter om de avond te besluiten. Of hoe een gesprek tussen een hobbelpaard en een speelgoedtreintje boeiend kan zijn, jawel. Het paard is jaloers op het treintje dat mooi baantjes kan rijden, terwijl hijzelf alleen maar voor- en achterwaarts kan bewegen. Nochtans zou zijn vader destijds... Enfin, het paardje wil zij-waarts. Of dit ook lukt?
met: Nele Bouve, Klaar Delie, Katrien Vanderstichele, Julie Verbeke, José Billiau, Antoon Cafmeyer, Ward Decramer, Jo Loobuyck, Lieven Merlevede en Pascal Vaneygen
